Μότσαρτ και Σολ ελάσσονα
 | |
| Σχετική κλίμακα | Σι ύφεση μείζονα |
|---|---|
| Ομώνυμη κλίμακα | Σολ μείζονα |
| Δεσπόζουσα κλίμακα | Ρε ελάσσονα |
| Υποδεσπόζουσα | Ντο ελάσσονα |
| Ολόκληρη κλίμακα | |
| Σολ, Λα, Σι ύφεση, Ντο, Ρε, Μι ύφεση, Φα | |
Η Σολ ελάσσονα θεωρήθηκε η κλίμακα μέσω της οποίας ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ εξέφρασε καλύτερα τη θλίψη και την τραγικότητα [1] και πολλά από τα έργα του σε ελάσσονες κλίμακες είναι σε σολ ελάσσονα. Αν και ο Μότσαρτ χρησιμοποίησε διάφορες ελάσσονες κλίμακες στις συμφωνίες του, η Σολ ελάσσονα είναι η μόνη από αυτές που χρησιμοποίησε ως κύρια στις αριθμημένες συμφωνίες του.
Στην κλασική εποχή, οι συμφωνίες σε Σολ ελάσσονα χρησιμοποιούσαν σχεδόν πάντα τέσσερα κόρνα, δύο σε Σολ και δύο άλτο σε Σι ύφεση. [2] Ένα άλλο χαρακτηριστικό των συμφωνιών σε Σολ ελάσσονα που παρατηρήθηκε στην 25η και 40ή συμφωνία του Μότσαρτ ήταν το ότι επέλεξε την υποδεσπόζουσα της σχετικής κλίμακας (της Σι ύφεση μείζονας), δηλαδή τη Μι ύφεση μείζονα, για το αργό μέρος. Άλλα παραδείγματα συνθέσεων που ακολουθούν αυτή την τακτική περιλαμβάνουν τη συμφωνία Opus 6 No. 6 του Γ. Κ. Μπαχ που συνέθεσε το 1769, την 39η του Χάυντν (1768/69) και τη συμφωνία σε Σολ ελάσσονα του Γιόχαν Μπάμπτιστ Βάνχαλ που έγραψε πριν το 1771 (Bryan Gm1). [3]
Μεμονωμένα τμήματα σε αυτή την τονικότητα μέσα στις συνθέσεις του Μότσαρτ μπορεί επίσης να χαρακτηρίζονται από μεγάλη τραγικότητα, ένα παράδειγμα είναι το μεσαίο τμήμα σε Σολ ελάσσονα από το κατά τα άλλα γαλήνιο αργό μέρος του Κοντσέρτου του για πιάνο No. 20.
Κατάλογος έργων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακολουθεί ένας κατάλογος με συνθέσεις και μέρη του Μότσαρτ σε Σολ ελάσσονα:
- Ο Θεός είναι το καταφύγιό μας, Κ. 20
- Andante από την 5η Συμφωνία, Κ. 22
- Φούγκα σε Σολ ελάσσονα, K. 154 (385k) (για όργανο)
- Allegro από το Κουαρτέτο Εγχόρδων No. 6, Κ. 159
- 25η Συμφωνία, K. 183/173dB
- «Vorrei punirti indegno» από το La finta giardiniera, K. 196
- "Agnus Dei" από τη Missa Brevis No. 9, K. 275/272b
- Allegro σε Σολ ελάσσονα, K. 312/189i/590d (πρώτο μέρος μιας ανολοκλήρωτης σονάτας)
- 6 παραλλαγές σε Σολ ελάσσονα στο "Helas, j'ai perdu mon amant", Κ. 360 (για βιολί και πιάνο)
- Andante con moto από τη σονάτα για βιολί σε Μι ύφεση μείζονα, K. 380
- "Rex tremendae", και "Domine Jesu Christe" (Andante con moto, Σολ ελάσσονα) από το Ρέκβιεμ σε Ρε ελάσσονα, Κ. 626
- Φούγκα σε Σολ ελάσσονα, Κ. 401/375e (για όργανο)
- Andante un poco sostenuto από το Κοντσέρτο για πιάνο No. 18, Κ. 456
- Der Zauberer, Κ. 472
- Κουαρτέτο για πιάνο No. 1, Κ. 478
- Κουιντέτο εγχόρδων σε Σολ ελάσσονα, Κ. 516
- 40ή Συμφωνία, Κ. 550
- "Ach, ich fühl's" από την όπερα Ο Μαγικός Αυλός, Κ. 620
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Hellmut Federhofer, foreword to the Bärenreiter Urtext of Mozart's Piano Quartet in G minor. Kassel: Bärenreiter Verlag (1958), p. iv. "G-Moll war für Mozart zeitlebens die Schicksaltonart, die ihm für den Ausdruck des Schmerzes und der Tragik am geeignetsten erschien." ("G minor was, for Mozart, the most suitable fate-key throughout his life for the expression of pain and tragedy.")
- ↑ H. C. Robbins Landon, Mozart and Vienna. New York: Schirmer Books (1991): 48. "Writing for four horns was a regular part of the Sturm und Drang G minor equipment." Robbins Landon also notes that Mozart's No. 40 was first intended to have four horns.
- ↑ James Hepokoski and Warren Darcy, Elements of Sonata Theory (Oxford University Press: 2006) p. 328